Κανόνες Μετάβασης από το παλιό Πρόγραμμα Σπουδών στο νέο
Φοιτητής που έχει εισαχθεί στα πλαίσια του Π1 και έχει περάσει μαθήματα Ν Διδακτικών Μονάδων στο Π1 για να καταστεί Πτυχιούχος του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Τοπίου πρέπει να περάσει επιπλέον μαθήματα Μ Διδακτικών Μονάδων στα πλαίσια του Π2 ώστε το άθροισμα Ν+Μ να ισούται με 240 Διδακτικές Μονάδες.
Για να επιλέξει τα μαθήματα του Π2 ο φοιτητής πρέπει να ακολουθήσει υποχρεωτικά τον Πίνακα Αντικατάστασης Μαθημάτων (θα τον βρει στο Γραφείο ΕΤΠ, κα. Νικολέτα ΦΟΥΡΝΑΡΗ) για όσα μαθήματα δεν έχει περάσει στο Π1 και αντιστοιχίζονται στο Π2.
Επίσης, ο φοιτητής πρέπει να επιλέξει τέτοια μαθήματα Επιλογής απ’ το Π2 που δεν έχει περάσει αντίστοιχά τους στο Π1 κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο Τμήμα.
Εάν ένα μάθημα είναι μικτό στο Π1 και ο φοιτητής έχει περάσει μόνον ένα μέρος του (Θεωρία ή Εργαστήριο) πρέπει να δηλώσει και να περάσει το άλλο μέρος στο Π2. Σε αυτή την περίπτωση θεωρείται ότι έχει ολοκληρώσει το μικτό μάθημα του Π2. (δηλ. προσμετράται στα μαθήματα του Π2 και θα αναφέρεται στην Βεβαίωση Αναλυτικής Βαθμολογίας του σαν τέτοιο).
Θα υπάρξει μεταβατική περίοδος ενός (1) εξαμήνου (Εαρινό Εξάμηνο 2012: Εξετάσεις Ιουνίου & Σεπτεμβρίου 2012) ώστε, με ευθύνη των διδασκόντων, ο φοιτητής να μπορεί να εξετάζεται σε «θέματα & ύλη» που αντιστοιχούν στο μέρος του μαθήματος που δεν έχει περάσει στα πλαίσια του Προγράμματος Σπουδών Π1.
ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ στο ΝΠΣ Π2
Καταργούνται όλες οι αλυσίδες Προαπαιτούμενων Μαθημάτων με τη μορφή που υπήρχαν μέχρι σήμερα.
Αντί αυτών, εφαρμόζεται ο εξής πολύ απλός κανόνας:
«Στις δηλώσεις μαθημάτων ο φοιτητής για να δηλώσει μάθημα μεγαλύτερου Εξαμήνου πρέπει υποχρεωτικά να δηλώσει όλα τα μαθήματα που χρωστάει από προηγούμενα Εξάμηνα και διδάσκονται στο τρέχον Εξάμηνο»
Σε κάθε Εξάμηνο ο φοιτητής μπορεί να δηλώσει μέχρι 42 Διδακτικές Μονάδες.
Το μέτρο εφαρμόζεται για τους φοιτητές που έχουν εισαχθεί από το Ακαδημαϊκό Έτος 2010-11 (δηλ. οι φοιτητές μας που σήμερα τελειώνουν το Γ’ Εξάμηνο) και μετά.
Για τους παλαιότερους φοιτητές θα υπάρξει μεταβατική περίοδος ενός (1) εξαμήνου (Εαρινό Εξάμηνο 2012) πριν εφαρμοστεί.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ:
Η εφαρμογή των αλυσίδων μέσω των Προαπαιτούμενων Μαθημάτων δεν φαίνεται μέχρι σήμερα να έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς οι φοιτητές που «σκοντάφτουν» στα Προαπαιτούμενα ακολουθούν «παράξενες» τεχνικές δηλώσεων των υπολοίπων μαθημάτων. Π.χ., φοιτητής που δεν έχει περάσει το μάθημα «Ανάλυση-Σύνθεση Τοπίου Ι» του 5ου Εξαμήνου (και άρα δεν έχει δικαίωμα να δηλώσει το μάθημα «Ανάλυση-Σύνθεση Τοπίου ΙΙ» του 6ου Εξαμήνου) μπορούσε να δηλώσει (κακώς!) το μάθημα «Σεμινάριο» του 7ου Εξαμήνου.
Επίσης, η τάση οι φοιτητές να δηλώνουν ξεχωριστά τα Εργαστήρια των μικτών μαθημάτων από τις Θεωρίες «για να ξεμπερδεύουν» με το υποχρεωτικό μέρος των σπουδών, κινδυνεύει να γίνει καθολική. Προφανές αποτέλεσμα -τουλάχιστον στα μαθήματα που το Εργαστήριο σχετίζεται άμεσα με τη Θεωρία- ο διπλός κόπος, οι αλληλοεπικαλύψεις εργαστηρίων με δηλωμένες θεωρίες κ.λπ.
Μία ακόμη τάση είναι να μετατρέπουν τα λεγόμενα «δύσκολα» μαθήματα σε «βραχνά» αφήνοντάς τα για το τέλος των σπουδών τους (π.χ. το μάθημα «Δασοκομία Πόλεων» του Γ’ Εξαμήνου).
Συνολικό αποτέλεσμα των παραπάνω είναι οι φοιτητές να καθυστερούν τις σπουδές τους (παρόλο που αυτοί νομίζουν ότι -με το να δηλώνουν ό,τι θέλουν- τις επιταχύνουν…) και οι Καθηγητές να μην μπορούν να κάνουν ουσιαστικό μάθημα γιατί, ακόμα και να έχουν φοιτητές στην Αίθουσα ή στο Εργαστήριο αυτοί είναι «πολλαπλών ταχυτήτων» με τελείως διαφορετικά ατομικά ωρολόγια προγράμματα και με διαφορετικό υπόβαθρο περασμένων μαθημάτων.
Για τους φοιτητές της «μονής εισαγωγής» η ύπαρξη αλυσίδων σε δύο διαδοχικά Εξάμηνα (Χειμερινό – Εαρινό) είναι ιδιαίτερα δύσκολη και τυπικά άδικη, καθώς όταν ένας φοιτητής καλείται να δηλώσει μαθήματα του Εαρινού Εξαμήνου δεν έχει ολοκληρώσει τις δύο εξεταστικές για τα μαθήματα του Χειμερινού Εξαμήνου.
ΣΤΟΧΟΙ της νέας φιλοσοφίας για τα ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ:
- Να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία
- Να μειωθεί ο μέσος χρόνος αποφοίτησης και κατά συνέπεια ο αριθμός των λιμναζόντων φοιτητών